Σοφ. Φιλιππίδης: ‘Γολγοθάς’ οι επενδύσεις  λόγω  …χρονοκαθυστέρησης του κράτους!

Το Dairy News στον Γάζωρο Σερρών, σε μια μονάδα- κόσμημα

Ο Σερραίος κτηνοτρόφος Σοφοκλής Φιλιππίδης δείχνει με το έργο του στη φάρμα που διαθέτει αλλά και με την προσωπική στάση του στο δύσκολο επάγγελμα που επέλεξε, το δρόμο που πρέπει να διαβεί η ελληνική γαλακτοπαραγωγή, προκειμένου να καταστεί βιώσιμη αρχικά και, στη συνέχεια, να πρωταγωνιστήσει στο πλαίσιο ενός ανταγωνισμού που συνεχώς εντείνεται.
Συνέντευξη & φωτογραφίες: Θανάσης Αντωνίου

 

Το πανελλήνιο τον γνώρισε πρόσφατα από την βράβευσή του ως ‘Κτηνοτρόφος της Χρονιάς’ στον ετήσιο διαγωνισμό της εφημερίδας Agrenda ενώ και το Dairy News τον είχε φιλοξενήσει στο παρελθόν με μια μικρή συνέντευξη. Στο πρόσφατο οδοιπορικό του Dairy News στις Σέρρες, είχαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε την φάρμα του στον Γάζωρο και να δούμε από κοντά το έργο του.

Στη συζήτηση που ακολουθεί, παρεμβαίνει και ο συνεργάτης και συνεταίρος του Γιώργος Κλιάμπας, γεωπόνος- ζωοτέχνης, ένας λάτρης της τεχνολογίας και ‘φανατικός’ της καινοτομίας που μετέτρεψε μια αγελαδοτροφική εκμετάλλευση σε επιχειρηματική μονάδα υψηλών επιδόσεων και σε επισκέψιμο τουριστικό και γνωστικό αξιοθέατο για π.χ. παιδιά δημοτικού, φοιτητές Γεωπονίας και στελέχη πολυεθνικών λιανεμπορικών επιχειρήσεων.

Ο γεωπόνος- ζωοτέχνης Γιώργος Κλιάμπας (δεύτερος από δεξιά) με τα τρία αδέλφια Φιλιππίδη στην πύλη της φάρμας τους στον Γάζωρο Σερρών.

 

ΑΣ ΟΡΓΑΝΩΘΟΥΜΕ

Η συζήτησή μας ξεκινάει με τον Γιώργο Κλιάμπα, το ‘ζωοτεχνικό μυαλό’ της φάρμας κι εδώ και λίγο καιρό επιχειρηματικό συνεργάτη. «Ο νομός Σερρών ήταν και συνεχίζει να είναι πολύ ισχυρός στην αγελαδοτροφία. Στηρίζονται από την παραγωγή του δύο γαλακτοβιομηχανίες στο νομό μας, η ΣΕΡΓΑΛ και η Κρι Κρι και πολλές τυροκομικές επιχειρήσεις. Υπάρχουν όμως και προβλήματα. Το περίεργο είναι ότι κανείς δεν φαίνεται να θέλει να τα λύσει: ούτε οι αγελαδοτρόφοι, ούτε οι γαλακτοβιομηχανίες, αλλά ούτε το κράτος».

Σύμφωνα με τον Γ. Κλιάμπα το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η οργάνωση της φάρμας, ακολουθεί η οργάνωση της πώλησης στις βιομηχανίες και τέλος η οργάνωση της πώλησης στον τελικό καταναλωτή. Αυτό δηλαδή που θα έπρεπε να είναι μια αλυσίδα.

«Υπάρχουν πολύ οργανωμένες φάρμες όπως η δική μας και κάποιες φάρμες οι οποίες είναι όπως ήμασταν εμείς πριν από χρόνια» μας πληροφορεί κι εξηγεί: «Αυτό δημιουργεί πρόβλημα όχι μόνο στην ποιότητα του γάλακτος αλλά και στην ποιότητα ζωής των κτηνοτρόφων, ενώ τίθενται και προβλήματα επιβίωσης των μονάδων οι οποίες δεν μπορούν να πωλήσουν το προϊόν τους σε ικανοποιητικές τιμές».

Ποιες είναι όμως οι τιμές; «Αυτή τη στιγμή μια οργανωμένη γαλακτοπαραγωγική μονάδα μπορεί να πουλήσει 40 λεπτά το λίτρο και μια ανοργάνωτη στα 33 λεπτά. Μπορεί αυτά τα 7 λεπτά στο λίτρο να φαίνονται ελάχιστα αλλά στα χιλιάδες παραγόμενα λίτρα είναι ένα πολύ σημαντικό ποσόν που χάνουν κάποιες εκμεταλλεύσεις» σχολιάζει ο ζωοτέχνης της φάρμας.

Υποδειγματική τάξη και επιστημονική επίβλεψη στη βραβευμένη μονάδα του Σοφοκλή Φιλιππίδη.

 

ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΑΛΑΚΤΟΣ

Όπως όλοι οι συνάδελφοί τους στις φάρμες ο Γ. Κλιάμπας ασχολείται με τη διατροφή των ζώων και θεωρεί ότι όταν δεν υπάρχει σωστή οργάνωση στην κτηνοτροφική μονάδα, όταν για παράδειγμα δεν ταΐζονται τα ζώα με τον ίδιο προβλεπόμενο τρόπο σε όλη τη διάρκεια του χρόνου, τότε είναι φυσικό να υπάρχουν σκαμπανεβάσματα στην ποιότητα. «Η λανθασμένη διατροφή θα φανεί αμέσως, την επόμενη ημέρα μάλιστα, στην ποιότητα του γάλακτος» μας υπενθυμίζει.

Ο συνομιλητής μας ανακαλεί τις εποχές που η γαλακτοβιομηχανία  είχε καταφέρει να  οργανώσει σε πολύ υψηλά επίπεδα τους συνεργάτες της κτηνοτρόφους. Ανακαλεί μάλιστα την περίπτωση της ΦΑΓΕ η οποία προσπάθησε να οργανώσει τους προμηθευτές της για της παρέχουν σταθερό προϊόν, δαπανώντας μεγάλα ποσά, επιδοτώντας μάλιστα την αγορά ζώων για λογαριασμό τους, αλλά δεν τα κατάφερε. «Τελικά επέλεξε να εισάγει γάλα… Οι γαλακτοβιομηχανίες αντικαθιστούν σε ορισμένες περιπτώσεις το κράτος κι αυτό, δυστυχώς, δεν είναι υπόθεση μόνο του χώρου του γάλακτος» μας λέει με μια δόση απογοήτευσης.

Από τη συζήτησή μας δεν θα μπορούσε να λείπει το ζήτημα των τιμών. Όπως μας ενημέρωσαν οι άνθρωποι της Φάρμας Φιλιππίδη αυτή την περίοδο η τιμή του γάλακτος στην Ιταλία βρίσκεται στα 45 λεπτά το λίτρο. Στην Ελλάδα, ενώ επί χρόνια ήταν περίπου 10 λεπτά ακριβότερη λόγω μικρότερης παραγωγής και καλύτερης λόγω εντοπιότητας ποιότητας,  σήμερα είναι στα 40 λεπτά. Ο Γ. Κλίαμπας θεωρεί ότι αυτό είναι μια ‘επιτυχία’ των ισχυρών βιομηχανιών.

«Είναι κάτι που έχουν πετύχει οι γαλακτοβιομηχανίες· ισχυρίζονται ότι η τιμή έξω είναι φθηνή,  ισχυρίζονται ότι κατά αυτόν τον τρόπο υπολογίζεται η μέση τιμή από τις κρατικές αρχές, ισχυρίζονται ότι έχουν πέσει οι πωλήσεις τους κ.ό.κ. Σε μια τριετία περίπου ‘γύρισαν’ την τιμή του γάλακτος από το +15 στο -5 λεπτά το λίτρο, σε σχέση με το ιταλικό γάλα. Είναι μια ωραία εξίσωση που θα πρέπει να λύσει το κράτος…».

Τα ζώα στη μονάδα έχουν πολλαπλάσιο χώρο και κινούνται σε απολύτως φυσικό περιβάλλον σε σχέση με άλλες μονάδες εντατικής κτηνοτροφίας.

 

Ο ΣΤΑΒΛΟΣ

Η περιήγηση στον στάβλο είναι πραγματικά εντυπωσιακή, ένα επιτόπιο μάθημα ζωοτεχνίας και αγελαδοτροφίας για όποιον έχει τη διάθεση να παρακολουθήσει τον καταιγισμό πληροφοριών που μας δίνουν οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί. Η φάρμα έχει περίπου 500 ζώα, μικρά και μεγάλα, από αυτά τα αρμεγόμενα είναι 170.  Η αυτάρκεια στην αναπαραγωγή και η συνεχής αύξηση του κοπαδιού δείχνει ότι η δουλειά γίνεται με το σωστό τρόπο.

Σε αυτό το τελευταίο ο Γ. Κλιάμπας δείχνει να επιμένει: «Το να έχουμε τα δικά μας ζώα μπορεί να μην ότι καλύτερο από την άποψη του κόστους, από την άποψη όμως της βιοασφάλειας η επιλογή αυτή είναι η καλύτερη, με ‘τεράστια’ σημασία. Εμείς θέλουμε να είμαστε παραγωγοί- αγελαδοτρόφοι κι εκεί είναι η ειδοποιός διαφορά με κάποιον άλλον συνάδελφο ο οποίος ταΐζει απλώς ζώα που έχει αγοράσει από το εξωτερικό».

Άλλο κτηνοτρόφος λοιπόν, κι άλλο ‘παραγωγός’. Έτσι στη Φάρμα Φιλιππίδη  καλλιεργούν τη γη που τους περιβάλλει, εκτρέφουν τα δικά τους ζώα και δεν εισάγουν  («στο στάβλο μας έχει να έρθει ξένο ζώο εδώ και 20 χρόνια» ),  ξεκινώντας από ένα μικρό πυρήνα 30 ζώων εισαγωγής.

Τα ζώα οδηγούνται στο νέο αμελκτήριο της GEA το οποίο τέθηκε σε λειτουργία το φθινόπωρο του 2018 και αποτελεί μια απίστευτης ακρίβειας ρομποτική εφαρμογή.

 

ΕΜΕΙΣ & ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ

Ο Σοφοκλής Φιλιππίδης μπαίνει στη συζήτησή μας όταν αυτή έρχεται σε ζητήματα επενδύσεων και η άποψή του ίσως ξαφνιάσει όσους θεωρούν ότι μια τόσο μεγάλη μονάδα, σαν τη δική του, είναι άμοιρη προβλημάτων. «Το κράτος πρέπει να πιστέψει στην κτηνοτροφία» μας λέει με έμφαση και συμπληρώνει: «Ακόμα εστιάζει το ενδιαφέρον του όσο αφορά τη γεωργία και την κτηνοτροφία στην πολιτική των επιδοτήσεων… Πρέπει να μας βοηθήσει το κράτος να κάνουμε τη ζωή μας πιο ‘ευέλικτη’. Στην Ελλάδα έχουμε χώρο για παραγωγή γαλακτοκομικών προϊόντων και κρέατος, έχουμε τέλειες ζωοτροφές κι αν ρίξουμε το κόστος, θα δείτε ότι θα ψάχνουν οι ξένοι τα προϊόντα μας κι όχι εμείς τις αγορές τους».

Το μεγάλο πρόβλημα που αντιμετωπίζει η μονάδα του είναι η …επικοινωνία με το κράτος. Τα σχέδια βελτίωσης, σύμφωνα με τα λεγόμενά του,  από θετικός παράγοντας καταντάνε αρνητικός αφού για να εγκριθούν περνάνε σχεδόν δύο χρόνια. «Υποφέρουμε τρομερά για να βγάλουμε μια άδεια για μια καινούργια σταβλική εγκατάσταση κι αυτό, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, είναι το μεγαλύτερο κόστος παραγωγής στους Έλληνες κτηνοτρόφους». Ένα ‘κρυφό’ κόστος.

Ο Σοφοκλής Φιλιππίδης είναι πεπεισμένος ότι αυτοί που έχουν ως αρμοδιότητά τους να βοηθάνε τους κτηνοτρόφους, ξεχνούν ότι σε ένα στάβλο η ζωή συνεχίζεται καθημερινά: υπάρχουν γέννες, μοσχαράκια που πρέπει να μεγαλώσουν. «Όταν για να λειτουργήσει μια νέα εγκατάσταση περνάνε δύο χρόνια, τα ζώα αυτά έχουνε μεγαλώσει μαζί με τα άλλα στις ήδη υπάρχουσες. Μια άδεια που ζητάει ένας κτηνοτρόφος δεν πρέπει να κρατάει πάνω από μια- δυο εβδομάδες, ενώ τα σχέδια βελτίωσης θα πρέπει να εξετάζονται μέσα σε τρεις μήνες. Είναι αδιανόητη η καθυστέρηση δύο χρόνων, μέσα στα οποία ανάγκες που υπήρχαν δεν υπάρχουν πια ή νέες ανάγκες που δεν είχαν προβλεφθεί δημιουργούνται. Όταν μια πρόταση κάνει δύο χρόνια να εξεταστεί, εμείς πρέπει να τροποποιήσουμε τη αρχική ιδέα, να τροποποιήσουμε τα αρχικά σχέδια, να τροποποιήσουμε το μηχάνημα που θέλαμε να αγοράσουμε, τις τιμές και τις αποσβέσεις. Στο τέλος είναι άκυρες. Ένας Γολγοθάς. Έτσι οι αποφάσεις μας λαμβάνονται όχι με βάση τις ανάγκες ή τα σχέδιά μας αλλά με βάση τη χρονοκαθυστέρηση των υπηρεσιών. Πληρώνουμε 15.000- 20.000 ευρώ για μια άδεια οικοδομής 1.000- 1.500 τ.μ.  και στο τέλος μας έχει κοστίσει 100.000 ευρώ. Στο διάστημα της αναμονής καταγράφουμε ζημιές» μας λέει.

Ο γεωπόνος- ζωοτέχνης Γιώργος Κλιάμπας παρακολουθεί στην οθόνη του αλμεκτικού συστήματος την πορεία της άμελξης στη μονάδα του Σοφ. Φιλιππίδη.

 

Ρωτάμε τον Σερραίο παραγωγό για το ζήτημα των περίφημων δικαιωμάτων, τα οποία θεωρούνται η ‘πέτρα του σκανδάλου’ στην πρωτογενή παραγωγή. «Ο  κόσμος ακούει για περίφημα δικαιώματα… Λαμβάνουμε κι εμείς μάλιστα κάποια χρήματα τα οποία αμέσως διανέμουμε στους ιδιοκτήτες των εκτάσεων που νοικιάζουμε. Στη δική μας περίπτωση νοικιάζουμε τη γη ανθρώπων που έχουν εγκαταλείψει οριστικά τη γεωργία και ζουν στα αστικά κέντρα, πρόκειται κληρονόμους, για τους γιους και τα εγγόνια των αρχικών ιδιοκτητών κι αυτοί είναι που λαμβάνουν τις επιδοτήσεις».

Κλείνουμε τη συζήτησή μας μετά από ένα τρίωρο παραμονής στη μονάδα, ζητώντας από τους μαχητές της κτηνοτροφίας να μοιραστούν  μαζί μας τα σχέδιά τους για το αύριο. «Τα σχέδια είναι να βελτιώσουμε την οργάνωσή μας κι αργότερα όταν η οργάνωση μας φέρει ένα ακόμα πιο σταθερό παραγωγικό κι επιχειρηματικό περιβάλλον, να περάσουμε στην μεταποίηση του γάλακτος και του κρέατος» μας απαντούν με αποφασιστικότητα.

 

Ο Σ. Φιλιππίδης για τα ζητήματα του κλάδου

Βιοαέριο

«Είναι σημαντική επένδυση για μας καθώς λύνει τα περιβαλλοντικά ζητήματα του στάβλου, κι επειδή την έχουμε πιστέψει και θέλουμε να την υλοποιήσουμε, έχουμε ‘φρενάρει’ άλλες επενδύσεις. Εδώ και δυόμιση χρόνια καθυστερεί η άδεια. Πρέπει να περάσει από το Δασαρχείο, να ελεγχθεί από την αρχαιολογία κ.ά. Περιμένουμε εδώ και 2,5 χρόνια»


Τράπεζες

«Όταν δεν πιστεύει το κράτος την κτηνοτροφία γιατί να πιστέψουν οι τράπεζες; Που είναι ένα 20ετές δάνειο 2 εκατ. ευρώ, με σοβαρό πλάνο αδειοδότησης για αν φτιαχτεί μονάδα που θα παράγει ημερησίως 20 τόνους γάλα που θα ήταν καλό για πολιτεία, κτηνοτρόφους, γαλακτοβιομηχανία και καταναλωτές;»


Big Data

«Το αρμεκτικό ρομπότ της GEA το οποίο εγκαταστάθηκε στη φάρμα μας τον Νοέμβριο του 2018 συλλέγει καθημερινά όλα τα δεδομένα και δεν του ξεφεύγει τίποτα. Χωρίς ανθρώπινη παρέμβαση. Καταλαβαίνουμε πόσο σημαντικά είναι τα δεδομένα αυτά και προσπαθούμε να τα αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο»


Ελληνοποιήσεις

«Συμβαίνει το ίδιο όπως στα πετρέλαια… Είναι απολύτως θέμα οργάνωσης της πολιτείας. Οι βιομηχανίες αγοράζουν απευθείας από τους κτηνοτρόφους, κάνουν και δικές τους εισαγωγές γάλακτος αλλά αγοράζουν πλέον και από μεσάζοντες, από εταιρείες δηλαδή που συγκεντρώνουν γάλα και το μεταπωλούν στις βιομηχανίες»


Κεντρική φωτογραφία: Ο Σοφοκλής Φιλιππίδης στο παλαιό αμελκτήριο  της μονάδας.

You might also like