Η καθετοποιημένη κτηνοτροφική μονάδα του Θεοφάνη Λέκκα, στο Κορωπί, είναι μια από τις πλέον σύγχρονες και η πρώτη που έλαβε άδεια τρίτης κατηγορίας στην ανατολική Αττική. Κτηνοτρόφος 4ης γενιάς, αρέσκεται να λέει ότι «στην οικογένειά μου υπάρχει ένας τουλάχιστον κτηνοτρόφος συνεχώς, εδώ και 140 χρόνια».
Συνέντευξη στο Θανάση Αντωνίου
Η μονάδα του, στην ίδια θέση από το 1930, θεωρείται από τις σημαντικότερες και πιο καινοτόμες στη χώρα. Το 1980 ο πατέρας του, ο οποίος έφυγε από τη ζωή πριν μα επταετία, τοποθέτησε σκαρωτό μαντρί για να απομακρύνονται οι κοπριές των ζώων με αποτέλεσμα να έχει ένα πεντακάθαρο μαντρί, χωρίς υγρασία και υγιή ζώα. Ήταν το πρώτο σκαρωτό μαντρί στην Ελλάδα, για το οποίο βραβεύτηκε ένα χρόνο αργότερα.
Το 1985, στη μονάδα απέκτησε αρμεκτήριο, προκαλώντας έκπληξη στους συναδέλφους του. «Όταν ο πατέρας μου εγκατέστησε το αρμεκτήριο, κάποιοι κτηνοτρόφοι έκαναν το σταυρό τους κι έλεγαν: ‘Θεέ μου, μας αξίωσες να δούμε να αρμέγονται πρόβατα με μηχανή’, τόσο περίεργο ήταν» θυμάται ο Θ. Λέκκας. Πριν μερικά χρόνια, εκείνη η πρώτη μηχανή για άρμεγμα αναβαθμίστηκε και, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος, διαθέτει πλέον ένα από τα μεγαλύτερα αρμεκτήρια ζώων στην Ελλάδα.
Ο Θεοφάνης Λέκκας δεν ξεκίνησε όμως την επαγγελματική του σταδιοδρομία ως κτηνοτρόφος! Μετά τις σπουδές του στα οικονομικά, εργάστηκε σε πολυεθνική εταιρεία, ενώ περιστασιακά βοηθούσε τον πατέρα του στη μονάδα. Μετά το 2006, η περιστασιακή αρχικά ενασχόληση, έγινε το κύριο επάγγελμά του. Όπως είναι φυσικό, ζητάμε να μάθουμε πως ήταν το πρώτο διάστημα στη …νέα δουλειά του.
«Τα ‘μυστικά’ τα έμαθα, αρχικά, από τον πατέρα μου και στη συνέχεια μελετώντας για την υγεία των ζώων, ενώ στην οικονομική διαχείριση με βοήθησαν οι σπουδές μου. Ο σχεδιασμός και η υλοποίηση της επένδυσης έγιναν από μένα κι εκτελέστηκε με τα ίδια τα χέρια μου» μας εξηγεί. Δυστυχώς, αμέσως μετά τη μεγάλη απόφασή του, ξέσπασε η οικονομική κρίση, ο ίδιος όμως δεν διανοείται να εγκαταλείψει την προσπάθεια. «Πέσαμε σε δύσκολα χρόνια και είμαστε εγκλωβισμένοι. Ανοίγματα δεν γίνονται εύκολα γιατί το μέλλον είναι αβέβαιο· όσοι πρόλαβαν είναι τυχεροί» μας λέει χαμογελώντας.
Συνέχεια με θάρρος
Σήμερα ο Θ. Λέκκας δίνει το γάλα του σε μια μεγάλη γαλακτοβιομηχανία και η τιμή των περίπου 95 λεπτών το λίτρο που πουλάει κρίνεται από τον ίδιο «φθηνή για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά μέση προς καλή για τα ευρωπαϊκά κι αυτό διότι οι Ευρωπαίοι κτηνοτρόφοι έχουν άλλα κοστολόγια». Πάντως οι δύσκολες συνθήκες δεν αποθαρρύνουν όσους είναι αποφασισμένοι να μπουν στο κλάδο κι ευτυχώς, ο Θ. Λέκκας δεν είναι μόνος. «Υπάρχουν αρκετοί νέοι κτηνοτρόφοι στο δήμο Κορωπίου, νέοι στο επάγγελμα και νέοι ηλικιακά» μας πληροφορεί κι εξηγεί ότι η τάση οφείλεται, ως ένα βαθμό, στην οικονομική κρίση που έστρεψε πολλά παιδιά κτηνοτρόφων στην οικογενειακή επιχείρηση.
Κλείνουμε τη συζήτησή μας με το ζήτημα των αδειών· ο ίδιος είναι εξασφαλισμένος, εκατοντάδες όμως συνάδελφοί του …τρέχουν και δεν φτάνουν. «Υπάρχει κινητικότητα τελευταία και θεωρώ θετικό το ότι άρχισαν να δίνονται άδειες· είναι καλό και για τη δημόσια υγεία να ξέρει ο κάθε τυροκόμος ή βιομηχανία από πού παίρνει γάλα» μας λέει.
Σπεύδει όμως να θυμίσει ότι η διαδικασία είναι Γολγοθάς: «Το πρώτο πράγμα που παίζει ρόλο στην αδειοδότηση είναι οι εγκαταστάσεις που διαθέτει ο παραγωγός και, όσο αφορά το νομό Αττικής, η χρήση γης στην περιοχή που έχει την έδρα του. Οι μονάδες είναι χρόνια στις θέσεις τους, αυτό που άλλαξε είναι οι χρήσεις γης στις εκάστοτε περιοχές, κάτι που κανένας παραγωγός δεν γνώριζε εκ των προτέρων». Όπως καταγγέλλει, ογκώδεις βίλες χτίστηκαν μέσα σε βουνά, πήραν άδεια κι έχουν ‘τακτοποιηθεί’, τη στιγμή που σε διπλανά χωράφια εκδιώκονται ζώα, στάνες και κτηνοτρόφοι που βρίσκονται εκεί πάνω από 70 χρόνια.
Δημοσιεύτηκε στο 6ο τεύχος του Dairy News, Μάρτιος 2017. Φωτογραφία: Θανάσης Αντωνίου.