«Είναι ευθύνη μας η προστασία της φέτας»

Σε έναν ιστορικό συμβιβασμό αλά …Άλντο Μόρο καλεί παραγωγούς και μεταποιητές ο τυροκόμος και θεσμικός παράγοντας Απόστολος Ρίζος και θεωρεί ότι η Διεπαγγελματική Οργάνωση πρέπει να δημιουργηθεί σύντομα και να πάρει τα ηνία του κλάδου. «Τότε κάποιοι θα ‘ηρεμήσουν’» μας λέει με νόημα…

Συνέντευξη στον Θανάση Αντωνίου

Ο Απόστολος Ρίζος είναι η ‘φωνή’ της τυροκομίας στον Τύρναβο, μια φωνή όμως ηχηρή η οποία κατάφερε να ακούγεται – έστω και με δυσκολία- μέχρι την …Αθήνα.

Παλαίμαχος τυροκόμος πλέον (το τυροκομικό έργο συνεχίζει μόνος ο αδελφός του), ο Απ. Ρίζος εξακολουθεί να δίνει μάχες για την ελληνική κτηνοτροφία και τυροκομία μέσω κομβικών θέσεων στις βρίσκεται εδώ και δύο δεκαετίες. Υπήρξε πρώην πρόεδρος της Ένωσης Τυροκόμων Ελλάδος, φορέα στον οποίο παρέχει σήμερα συμβουλευτικές υπηρεσίες, ενώ την περίοδο 2004-2008 συμμετείχε στον  ΕΛΟΓ.

Ο ίδιος είναι μέλος δυο πολύ σημαντικών σχημάτων που έχουν συσταθεί από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης: στη Επιτροπή για το Πρόβειο Γάλα την οποία σύστησε πρόσφατα το ΥπΑΑΤ και στην Ομάδα Εργασίας Για Το Ελληνικό Γιαούρτι.

Διεπαγγελματική τώρα!

Ο Απ. Ρίζος εδώ και μια 15ετία δίνει αγώνες για τη φέτα και βλέπει με μεγάλη έκπληξη – κι απογοήτευση-  ότι η κινητοποίηση του κλάδου ξεκίνησε καθυστερημένα και μόνο όταν τα προβλήματα μεγάλωσαν και ουσιαστικά χάθηκε η υπόθεση φέτα σε ορισμένες αγορές του εξωτερικού.  Ασφαλώς τάσσεται υπέρ της δημιουργίας Διεπαγγελματικής Οργάνωσης Φέτας- ο ίδιος συμμετέχει σε ένα από τα δύο σχήματα που έχουν αιτηθεί αναγνώριση (ΣΕΚ- Ένωση Τυροκόμων Ελλάδος) .

 «Το πρόβλημα με τις δύο Διεπαγγελματικές Οργανώσεις προέκυψε διότι μεταποίηση και παραγωγή γάλακτος δεν μπορούν να τα βρουν. Καλά έκανε ο υπουργός και δεν αναγνώρισε καμία από τις δύο τις δύο προτάσεις. Αν δεν συμμετέχει το σύνολο παραγωγών και κτηνοτρόφων, δεν μπορούμε να πάμε μπροστά- πρέπει να γίνει ένας ‘ιστορικός συμβιβασμός’ για να θυμηθούμε και τον Άλντο Μόρο» μας λέει χαμογελώντας ο Απ. Ρίζος ενώ πίνουμε τσίπουρο στην κεντρική πλατεία της Θεσσαλικής πόλης. Ο ίδιος πιστεύει ότι η πρόταση του ΣΕΒΓΑΠ είναι εν αδίκω καθώς μεγάλο μέρος αυτών που στοιχίζονται μαζί του είναι «εκτός προδιαγραφών».

Γιατί όμως η δημιουργία της Διεπαγγελματικής είναι τόσο σημαντική; «Η Ε.Ε. δημιούργησε τα ΠΟΠ προϊόντα και μας έδωσε αυτό το δυνατό εργαλείο. Είναι τώρα δική μας ευθύνη να το προστατεύσουμε, όπως π.χ. κάνουν οι Ιταλοί για την παρμεζάνα» υποστηρίζει. Κι εκπλήσσεται από το γεγονός ότι μεταξύ των τριών γνωστότερων  τυριών του κόσμου – παρμεζάνα, ροκφόρ και φέτα- τα δύο πρώτα έχουν καταφέρει να ξεπεράσουν τα προβλήματά τους κι εφαρμόζουν αυστηρούς ελέγχους.

«Η παρουσία μιας Διεπαγγελματικής, μπορεί να μην έλυνε όλα τα προβλήματα αλλά θα τα …ισορροπούσε. Η δημιουργία της και η αναγνώρισή της,  θα διαπίστευε συνολικά τον κλάδο απευθείας στην Ε.Ε., έτσι ώστε όλοι αυτοί που σήμερα παρανομούν, θα είχαν ένα λόγο παραπάνω να φοβούνται, την ίδια την Ε.Ε. πια, κι όχι μόνο την ελληνική κυβέρνηση» μας εξηγεί και συμπληρώνει: « Υπάρχουν προοπτικές για τη φέτα. Πρέπει να αναλάβει τα ηνία η Διεπαγγελματική. Τότε κάποιοι θα …ηρεμήσουν».

Προοπτικές

Ο Απ. Ρίζος θεωρεί ότι τα πράγματα «δεν πάνε καλά για την ελληνική κτηνοτροφία»  και όπως και πολλοί συνάδελφοί του ζητάει τη λήψη μέτρων. Θεωρεί κι αυτός ότι πηγή του προβλήματος είναι οι άναρχες εισαγωγές  ξένου γάλακτος στην Ελλάδα  το οποίο οδηγείται στη μεταποίηση. Την ίδια στιγμή το ελληνικό κράτος παρακολουθεί μακάριο ενώ οι εισαγωγείς μπορούν να βρεθούν εύκολα: «δεν ψάχνουμε ένα γραμμάριο ηρωίνη, εδώ μιλάμε για τόνους» μας λέει χαριτολογώντας.

Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που μας παραθέτει, από το 2015 μέχρι σήμερα παρατηρείται αύξηση της γαλακτοπαραγωγής στην Ελλάδα κατά περίπου 120.000 τόνους, κυρίως λόγω των αποδόσεων που έχουν ορισμένες φυλές που εκτρέφονται οι οποίες όμως δεν είναι εντός των προδιαγραφών που έχει υποβάλλει η Ελλάδα στην Ε.Ε. για να λάβει το σήμα ΠΟΠ για τη φέτα.

Γιαούρτι

Κλείνουμε τη συζήτησή μας περνώντας στο επίσης μείζον θέμα του γιαουρτιού. Είναι γνωστό ότι ο νόμος για το γιαούρτι άλλαξε το 2016 βάζοντας μια κάποια τάξη στην αγορά. Πολλοί μεταποιητές οι οποίοι δεν ανταποκρίνονταν στις προδιαγραφές ζήτησαν κι έλαβαν παράταση μέχρι το καλοκαίρι του 2017, αλλά και τότε δεν είχαν εναρμονίσει την παραγωγή τους με τη νομοθεσία οπότε ζήτησαν και πάλι προθεσμία έξι μηνών.

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις, ο συνομιλητής μας είναι λάβρος: «Η πραγματικότητα είναι οτι κάθε άλλο παρά τηρούνταν οι προδιαγραφές. Ο ισχυρισμός των μεγάλων μεταποιητών ότι δεν φτάνει το γάλα δεν είναι αληθινός, διότι γάλα υπάρχει αλλά είναι ακριβό. Έτσι προτιμάται το ξένο. Το γάλα είναι ακριβό διότι εδώ ταΐζουμε την αγελάδα επί 12 μήνες ενώ έξω ταΐζεται μόνο όταν χιονίζει».

Κλείνουμε τη συζήτησή μας ζητώντας του να μας προδιαγράψει το μέλλον της ελληνικής παραγωγής και της χώρας ταυτόχρονα. «Τρία πράγματα μπορούμε να κάνουμε και μάλιστα ‘παντρεύονται’ μεταξύ τους: αγροτικά και κτηνοτροφικά  προϊόντα  και τουρισμό» μας λέει και μας εξηγεί με ένα κλασικό αλλά ενδεικτικό παράδειγμα:«Η ελληνική σαλάτα περιέχει μέχρι και 7 αγροτικά προϊόντα, ενώ σύμφωνα με την αγορανομική διάταξη πρέπει να σερβίρεται με φέτα. Είναι δυνατό να βάζουμε πιπεριά Ολλανδίας ή κρεμμύδι Αιγύπτου και να τη σερβίρουμε με λευκό τυρί;».

Η εμπειρία των …κοινών

«Κατά τη διάρκεια της περιόδου 2004-2008, συμμετείχα ως εκπρόσωπος των τυροκόμων στον ΕΛΟΓΑΚ. Θεσπίσαμε τα ισοζύγια γάλακτος κι εφαρμόσαμε ελέγχους από πενταμελή επιτροπή με εκπρόσωπο ορκωτού λογιστή. Περπάτησε η διαδικασία, βάλαμε πρόστιμα αλλά, λίγο αργότερα, άλλες πολιτικές ηγεσίες  φρόντισαν να ‘σβήσουν’ τα πρόστιμα».