Καινοτόμος τεχνολογία για ζωοτροφές πλούσιες σε πρωτεϊνες

Τα προβλήματα που προέκυπταν από την πρωτεΐνη και δη με το ζήτημα των προμηθειών της για τις ζωοτροφές και τα οποία τον προβλημάτιζαν καθ’ όλη την καριέρα του όταν και συνεργαζόταν με αγροτικούς συνεταιρισμούς, δείχνει να επιλύει ο Δρ. Eric Juncker, ένας Γάλλος γεωπόνος και επιχειρηματίας ταυτόχρονα. Πως; Μέσω της ανάπτυξης μιας τεχνικής για την χρήση μιας σημαντικά μεγάλης ποσότητας πρωτεϊνών (και βιομάζας) από ψυχανθή κτηνοτροφικά φυτά για χρήση σε μονογαστρικές ζωοτροφές ως εναλλακτική λύση στη σόγια.

 

Συχνά, η λύση δεν ήταν άλλη από την εισαγόμενη σόγια. Ωστόσο, σε αυτή την περίπτωση υπήρχαν σημαντικά προβλήματα εξαιτίας του κόστους, της ποιότητας και της διαθεσιμότητας. Για αυτό και πάντοτε ένιωθε πως θα έπρεπε να υπάρχει μια ευκολότερη, πιο φτηνή, φιλική προς το περιβάλλον και παραγόμενη σε τοπικό επίπεδο εναλλακτική λύση. Έχοντας αυτές τις σκέψεις, ξεκίνησε να επεξεργάζεται το project-πρόκληση, αποφασίζοντας να αντιμετωπίσει… κατά μέτωπο το ζήτημα. Έτσι, λοιπόν, σε πρώτη φάση επιχείρηση να αξιοποιήσει μια σειρά από πρωτεϊνούχες καλλιέργειες, όπως λ.χ. αρακάς, λουπίνα κ.ά.

Σόγια ή τριφύλλι; 

Σε κάποιο σημείο της μελέτης, θυμήθηκε πως το alfalfa ή αλλιώς και τριφύλλι συγκέντρωνε πολύ υψηλή απόδοση πρωτεΐνης. Οπότε, το ερώτημα που τέθηκε ήταν: Σόγια ή τριφύλλι; Σύμφωνα με τις μετρήσεις που πραγματοποίησε ο Δρ. Junker, ενώ η σόγια παρέχει 1 τόνο πρωτεΐνης ανά εκτάριο, το τριφύλλι με τις ίδιες ακριβώς συνθήκες, εξασφαλίζει μεταξύ 2 και 3 τόνων πρωτεΐνης ανά εκτάριο καλλιέργειας! Σε επίπεδο αμινοξέων, το τριφύλλι διαθέτει καλύτερο προφίλ για τροφή, ενώ την ίδια στιγμή προσφέρει αρκετά μεγάλη ποσότητα βιομάζας τόσο επάνω όσο και κάτω από το έδαφος.

Τότε ήταν που προέκυψε η σκέψη-προβληματισμός σχετικά με το πώς θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν τα ποιοτικά όσο και ποσοτικά πλεονεκτήματα. Βέβαια, θα πρέπει να υπογραμμιστεί πως υπάρχει λόγος για τον οποίο το τριφύλλι δεν χρησιμοποιείται πολύ για μονογαστρική διατροφή καθώς περιέχει ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα ινών κατ’ αναλογία με την πρωτεΐνη και ως εκ τούτου όταν καταναλώνεται από τα ζώα δεν τους προσφέρει κάποιο πλεονέκτημα σε επίπεδο αποδοτικότητας. Ταυτόχρονα, η βιομάζα τριφυλλιού περιέχει μεγάλη ποσότητα νερού το οποίο μόνο βολικό δεν θεωρείται στη χρήση του σε σύγκριση με τους (περίπου) ξηρούς σπόρους σόγιας που συγκομίζονται. Από την άλλη πλευρά, το τριφύλλι είναι ιδιαίτερα φτηνό για καλλιέργεια και μπορεί να συλλέγεται για αρκετά χρόνια, ενώ παρέχει πολλές ανέσεις στο ίδιο το περιβάλλον και είναι αρκετά ανεκτικό στην ξηρασία.

Concept “Massaï” 

Κατά τη διαδικασία του διαχωρισμού της ίνας από την πρωτεΐνη, ο Δρ. Junker ξεκίνησε να λαμβάνει υπόψιν του εάν θα ήταν πιθανόν να επεξεργαστεί τα ψυχανθή κτηνοτροφικά φυτά με τέτοιο τρόπο ώστε να διευκολύνει τον στόχο του. Έπειτα από 4 χρόνια εντατικών ερευνών και κλινικών δοκιμών, κατάφερε να αναπτύξει μια πατενταρισμένη διαδικασία και προϊόντα. Έτσι, προέκυψε το concept με την ονομασία “Massaï”, μια διαδικασία που επιτρέπει τη συγκομιδή τριφυλλιού να μετατρέπεται επιτόπου σε δύο προϊόντα.

Το μεν ένα μπορεί να αναμειχθεί με μονογαστρικές (και ιδανικές για μηρυκαστικά) ζωοτροφές που έχουν υψηλή συγκέντρωση σε πρωτεΐνες και το άλλο που εμφανίζει αντίστοιχου επιπέδου ίνες και θεωρείται ιδανικό για ζωοτροφές που αφορούν σε μηρυκαστικά ή μπορεί να χρησιμοποιηθούν ακόμη και ως βιομάζα. Σύμφωνα με στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα ο Δρ. Junker, υπό κανονικές προς καλές συνθήκες καλλιέργειας, σε κάθε κοπή, ένα εκτάριο τριφυλλιού που ακολουθεί την διαδικασία και επεξεργασία “Massaï” αποδίδει περίπου την ίδια ποσότητα με εκείνη που περιέχεται σε ένα τόνο ψυχρής έκθλιψης κέικ σόγιας. Π.Μ.

Δημοσιεύτηκε στο 2ο τεύχος του Dairy News, Μάρτιος 2016.

 

You might also like